เป็นเรื่องดีเสมอที่จะพิจารณาคำมั่นสัญญาที่ทำโดยนักการเมืองที่ต้องการคะแนนเสียงของเราเพื่อขึ้นสู่อำนาจทางการเมือง ในระบอบประชาธิปไตยแบบตะวันตก นักการเมืองจะถูกตัดสินตามคำมั่นสัญญาในนโยบายที่พวกเขาแสวงหาอำนาจทางการเมืองเพื่อสร้างสังคมที่ดีขึ้นซึ่งใช้ได้กับทุกคนและไม่น้อย ที่นั่น ประชาชนโหวตนักการเมืองที่เสนอวิธีแก้ปัญหาในชีวิตจริง แต่เมื่อนักการเมืองล้มเหลวในการปฏิบัติตามคำสัญญา พวกเขาเสี่ยงที่จะถูกเลือกตั้งใหม่
ในระบอบประชาธิปไตย
การรณรงค์หาเสียงควรเป็นวาทกรรมที่เปิดกว้างของการโน้มน้าวใจ ตามหลักการแล้ว ผู้สมัครแข่งขันกันเพื่อเรียกร้องการสนับสนุนจากประชาชนโดยเสนอข้อโต้แย้งที่มีเหตุผลว่าเหตุใดพวกเขาจึงมีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดสำหรับการเลือกตั้งสู่ตำแหน่ง จากนั้นผู้ลงคะแนนเลือกผู้แข่งขันที่มีตำแหน่งนโยบายใกล้เคียงกับชุดการตั้งค่าของตนเองมากที่สุด ค่อนข้างน่าขันในไลบีเรียและหลายประเทศในแอฟริกา อย่างไรก็ตาม การเลือกตั้งกำลังดิ้นรนเรื่องการเข้าถึงทรัพยากรที่ควบคุมโดยรัฐ ซึ่งเป็นรางวัลใหญ่ที่สุดในสังคม ด้วยเดิมพันสูงเหล่านี้ นักการเมืองจึงหันไปใช้วิธีการต่างๆ ไม่ว่าจะยุติธรรมหรือผิดกติกา เพื่อให้ได้รับตำแหน่งในที่สาธารณะ เพื่อให้แน่ใจว่าผู้สมัครจะต้องผ่านขั้นตอนการนำเสนอสัญญาแบบเป็นโปรแกรม
นอกจากนี้ ในเขต Sub-Saharan Africa ที่น่าขยะแขยง น่าขยะแขยง นักการเมืองได้รับการโหวตให้มีอำนาจทั้งจากภูมิหลังของชนเผ่าหรือขนาดและความลึกของกระเป๋าเพื่อตอบสนองต่อความสุขและความสุขชั่วคราวของผู้มีสิทธิเลือกตั้ง ในกรณีนี้ ผู้มีสิทธิเลือกตั้งไม่พึงพอใจกับแคมเปญที่อิงตามประเด็น ค่อนข้างจะสะดวกในเงินดอลลาร์เล็กๆ ที่นักการเมืองเสนอเพื่อแลกกับการลงคะแนนเสียง ตรงกันข้าม กรณีของไลบีเรียในแอฟริกาแตกต่างกันเล็กน้อย นักการเมืองได้รับเลือกให้มีอำนาจโดยการเป็นขุนศึกหรือนักกีฬาฟุตบอล
การที่ชาร์ลส์ เทย์เลอร์ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งทางการเมืองในไลบีเรียและบางทีในแอฟริกาและทั่วโลก ประกอบกับการเลือกตั้งที่เขาชนะในปี 1997 นั้นยึดติดอยู่กับการปฏิวัติที่คล้ายเลือดและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่เขาเปิดตัว ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนไปเกือบ 300,000 คน และทำลายทรัพย์สินมูลค่ากว่าพันล้านดอลลาร์
เช่นเดียวกับเทย์เลอร์ การอ้างสิทธิ์
ในชื่อเสียงของ Ellen Johnson-Sirleaf คือบทบาทที่เธอเล่นได้ดีในฐานะนักการเงินสงครามและนักวางแผนรัฐประหารที่มีชื่อเสียง เธอวางแผนรัฐประหารเกือบทั้งหมดที่นำไปสู่การถอดถอนรัฐบาลนั่งออกจากอำนาจ แต่สำหรับเวอาห์ เขาได้รับเลือกให้เป็นผู้กุมอำนาจ ไม่ใช่เพราะเขายื่นมือและแขนที่เอื้ออาทรต่อชาวไลบีเรีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามยากลำบาก แต่มันเรียบง่ายและตรงไปตรงมาบนพื้นฐานของการเล่นฟุตบอลให้กับโลนสตาร์แห่งไลบีเรีย
พูดตามตรง Weah ไม่ใช่นักการเมืองแอฟริกันแบบดั้งเดิมที่เรารู้จัก มีสุภาษิตที่กล่าวว่า “นักการเมืองดั้งเดิมของแอฟริกาพูดด้วยปากในสิ่งที่ไม่ได้มาจากใจจริง” พวกเขามักจะสร้างสะพานด้วยปากซึ่งไม่มีน้ำและถนนลาดยางซึ่งไม่มีที่ดิน พวกเขาพูดและสัญญาไม่ใช่จากส่วนลึกของหัวใจ แต่จากปลายริมฝีปาก แน่นอน ในแอฟริกา นักการเมืองเหล่านี้ดำรงอยู่มานานหลายศตวรรษ แต่สำหรับจอร์จ เวอาห์ เขาถูกมองว่าเป็นผู้นำที่จริงใจและซื่อสัตย์ ไม่พูดจาโผงผาง พิจารณาว่าตัวเขาเองมาจากความยากจนและความหวาดกลัวต่อสังคมของเรา
ดังนั้น หลังจากการเข้ารับตำแหน่ง ความหวังที่จะมีไลบีเรียที่ดีขึ้นภายใต้การบริหารของเขาจึงมีสูง ความคาดหวังของชาวไลบีเรียหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนจนและคนไม่มีหนังสือที่โหวตให้เขาคิดว่าเขาจะทำตามความคาดหวังและทำให้ไลบีเรียเป็น “ดินแดนแห่งเสรีภาพอันรุ่งโรจน์” อย่างแท้จริง หลายคนเชื่อว่า Weah ไม่สามารถเป็นเหมือนผู้บงการที่อันตรายและนักการเมืองที่เห็นแก่ตัวที่หมดสติเกี่ยวกับความเป็นอยู่ที่ดีของผู้คนที่เรามีมาเกือบสองศตวรรษ แต่น่าเศร้าและน่าสลดใจ Weah และเจ้าหน้าที่ของเขาเลวร้ายยิ่งกว่าสิ่งที่ผู้คนคิดเกี่ยวกับนักการเมืองแบบดั้งเดิมและแบบเดิม ๆ ที่เรามีมานานหลายปี
แม้ว่าจะเป็นความจริงที่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้รับการโหวตตามคำมั่นสัญญาในการหาเสียงของเขาที่ทำขึ้นในการเลือกตั้งประธานาธิบดีและฝ่ายนิติบัญญัติปี 2017 แต่การเลือกตั้งใหม่ของเขาจะขึ้นอยู่กับคำมั่นสัญญาในการหาเสียงของเขาที่จะทำให้เกิดสังคมที่ยุติธรรมซึ่งให้โอกาสและเงินช่วยเหลือแก่ประชาชน เพื่อเติบโตและใช้ชีวิตอย่างสง่างาม เนื่องจากตอนนี้เขานั่งอยู่ในที่นั่งคนขับ ชาวไลบีเรียจะไม่เลือกเขาอีกเพียงเพราะเขาเล่นเพื่อประเทศของเรา พวกเขาจะตัดสินและเลือกเขาใหม่โดยดูจากข้อมูลและสถิติเพื่อดูว่ามีกี่ชีวิตที่ได้รับการปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงภายใต้การบริหารของเขา แน่นอนว่าตอนนี้คนของเรากังวลและกำลังค้นหาเพื่อทราบคำสัญญาของประธานาธิบดีในการเลือกตั้งที่นำเขาไปสู่ตำแหน่งประธานาธิบดี
